Franciszek Grabowski (oficer)

Franciszek Grabowski
	podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia	8 września 1893 ; Gołuchowice
Data śmierci	?
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	2 pułk piechoty; 8 Pułk Piechoty Legionów; 23 Pułk Piechoty im. płk. Leopolda Lisa-Kuli; 35 Pułk Piechoty; Dowództwo Okręgu Korpusu Nr II; Oddział IV Sztab Generalny Wojska Polskiego; 68 pułku piechoty; 34 pułku piechoty; 38 Pułk Piechoty Strzelców Lwowskich
Stanowiska	dowódca pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa kampania wrześniowa;
	Odznaczenia

Franciszek Grabowski^[1] (ur. 8 września 1893 w Gołuchowicach^[2], zm. ?) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Franciszek Grabowski urodził się 8 września 1893 w Gołuchowicach. Był synem Stanisława i Magdaleny z Żaków^[2]. Gimnazjum ukończył w Krakowie^[2], gdzie działał również w Związku Strzeleckim. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich^[2]. Był oficerem 2 pułku piechoty. 12 października 1914 awansował na chorążego, 26 maja 1915 na podporucznika, a 1 listopada 1916 na porucznika^[3]. W czasie kampanii karpackiej dowodził plutonem 8 kompanii, natomiast w czasie kampanii besarabskiej i wołyńskiej dowodził 7 kompanią. 30 listopada 1917 awansował na kapitana. Następnie pełnił służbę w Polskiej Sile Zbrojnej^[2].

W czasie wojny z Ukraińcami brał udział w walkach w Małopolsce wschodniej dowodząc 1 kompanią 2 pułku piechoty Legionów, później przemianowanego na 8 pułk piechoty Legionów. Następnie dowodził III batalionem 23 pułku piechoty i batalionem zapasowym 35 pułku piechoty. Podczas wojny polsko-bolszewickiej, latem 1920, powierzono mu dowództwo grupy złożonej z trzech batalionów piechoty, dywizjonu 13 pułku artylerii polowej i szwadronu 2 pułku strzelców konnych. Brał udział w walkach nad Bugiem, pod Sławatyczami, Wiszniewem, Parczewem, Chełmem i Dorohuskiem, za udział w których otrzymał kilkakrotnie Krzyż Walecznych. 15 lipca 1920 został zatwierdzony w stopniu majora z dniem 1 kwietnia 1920, w piechocie, w „grupie byłych Legionów Polskich”^[4]. We wrześniu 1920 został powołany do kurs informacyjny dla wyższych dowódców w Warszawie, po ukończeniu którego został wyznaczony na stanowisko szefa Oddziału Wyszkolenia Sztabu Dowództwa Okręgu Generalnego „Lublin”^[5], a później Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie.

3 maja 1922 został zatwierdzony w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 258. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a w lipcu 1922 został zatwierdzony na stanowisku dowódcy III batalionu w 44 pułku piechoty Strzelców Kresowych detaszowanego we Włodzimierzu^[6]^[7]. Z dniem 1 listopada 1925 został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu Normalnego. 3 maja 1926 awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 i 21. lokatą w korpusie oficerów piechoty. 28 października 1927, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony do kadry oficerów piechoty i przydzielony do Oddziału IV Sztabu Generalnego^[8]. W listopadzie 1928 został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 68 pułku piechoty we Wrześni^[9]. W czerwcu 1930 został przeniesiony do 34 pułku piechoty w Białej Podlaskiej na stanowisko dowódcy^[10]^[11]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie na stanowisko szefa sztabu^[12]. Do wiosny 1939 roku pełnił służbę w Departamencie Uzupełnień Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisku oficera sztabowego do spraw inspekcji komend rejonów uzupełnień^[13].

W okresie od 9 maja do 10 września 1939 dowodził 38 pułkiem piechoty Strzelców Lwowskich w Przemyślu. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niewoli niemieckiej. Osadzony został w obozie jenieckim Oflag VII A Murnau^[14].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)^[15]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)^[16]
Krzyż Walecznych (czterokrotnie, po raz pierwszy w 1921)^[17]
Złoty Krzyż Zasługi (16 marca 1934)^[18]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Przypisy

↑ W ewidencji wojskowej figurował, jako Franciszek I Grabowski, w celu odróżnienia od innych oficerów WP noszących to samo imię i nazwisko.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 224 .
↑ Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich..., s. 10.
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 21 lipca 1920 r., Nr 27, poz. 671.
↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r., s. 120, 637.
↑ Rocznik oficerski 1923 s. 254, 401.
↑ Rocznik oficerski 1924 s. 235, 346.
↑ Rocznik oficerski 1928 s. 117, 166.
↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 14 z 5 listopada 1928 r. s. 336.
↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 11 z 11 czerwca 1930 r. s. 206.
↑ Rocznik oficerski 1932 s. 20, 564.
↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 11 z 7 czerwca 1934 r. s. 153.
↑ Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939, Biblioteka Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego tom 29, Fundacja CDCN, Kraków 2006, s. 438, ISBN 978-83-7188-899-1.
↑ straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką. [dostęp 2013-06-02].
↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie wojskowej”.
↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2027 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 40, poz. 1854, s. 1533)
↑ M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.

Bibliografia

Jednodniówka na pamiątkę obchodu 15-lecia 34 [Trzydziestego Czwartego] P[ułku] P[iechoty], Biała Podlaska 1933.
Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917.
Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego M.S.Wojsk. Nr 37 z 24 września 1921 r.

[1] W ewidencji wojskowej figurował, jako Franciszek I Grabowski, w celu odróżnienia od innych oficerów WP noszących to samo imię i nazwisko.

[kto224-2] StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 224 .

[3] Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich..., s. 10.

[4] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 21 lipca 1920 r., Nr 27, poz. 671.

[5] Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r., s. 120, 637.

[6] Rocznik oficerski 1923 s. 254, 401.

[7] Rocznik oficerski 1924 s. 235, 346.

[8] Rocznik oficerski 1928 s. 117, 166.

[9] Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 14 z 5 listopada 1928 r. s. 336.

[10] Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 11 z 11 czerwca 1930 r. s. 206.

[11] Rocznik oficerski 1932 s. 20, 564.

[12] Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 11 z 7 czerwca 1934 r. s. 153.

[13] Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939, Biblioteka Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego tom 29, Fundacja CDCN, Kraków 2006, s. 438, ISBN 978-83-7188-899-1.

[14] straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką. [dostęp 2013-06-02].

[15] M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[16] M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie wojskowej”.

[17] Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2027 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 40, poz. 1854, s. 1533)

[18] M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]